به گزارش امور رسانهای تیپیکو؛ گزارشی از معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی میگوید که ایران رتبه فاخر هشتم را در تولیدات علمی داروسازی در سطح جهان دارد. سالانه صدها پایاننامه و طرح پژوهشی مرتبط با داروسازی در سطوح عمومی و تخصصی بهتصویب میرسد و در نتیجه انجام این مطالعات، صدها مقاله علمی چاپ و دهها اختراع هم ثبت میشود.
اینک و همینجا دو سوال مطرح است؛
- پیشرفتهای ایجاد شده در بستر دانشگاهی تا چه حد توانسته عرضهکننده دانش، فناوری یا مهارتی باشد که در دنیای صنعت داروسازی برای آن تقاضای بالقوه وجود دارد؟
دو آنکه، چرا صنعت، بهرغم نیاز مبرمی که به ایدههای نوآورانه از دانشگاه دارد، تاکنون برای این ارتباط شایسته، ساز و کار نظاممندی را تعریف نکرده است؟
بیائیم برخی گمانهها را مرور کنیم:
- فارغ از دستاوردهای دانشبنیان مربوط به برخی داروهای خاص در کشور، به نظر میرسد بدنهی اصلی صنعت داروسازی نیاز به تجدید قوا برای ترسیم چشماندازی متناسب با ظرفیتهای بالقوه خود دارد.
- همچنین شاید دیری نپاید که صنعت داروسازی ایران به لطف دستاوردهای ارزشمند در توسعه داروهای نوین، بهمثابهی آن فرد بدنسازی که بازوهایی ورزیده پیدا کرده، دیده شود؛ ولیکن تنه اصلی صنعت؛ از ضعفی مفرط رنج ببرد که منجر به تحلیل رفتن تنه و پاها شده است! چرا؟ زیرا بار مسئولیت ایجاد دسترسی به دارو برای بیش از ۹۵ درصد از بیماران کشور بر عهده همین بخش مهم از صنعت داروسازی است، و این حوزه در جذب نوآوری، نگهداری و ترمیم زیرساختها و همچنین ترسیم چشمانداز در توسعه آیندهنگر بازار، نیازمند ترقی و بهروز شدن است و اما کمتر پیش آمده که کسی پیشگام تحول و یا برداشتن گامهایی سازنده در این راه شود و ...!
- امروزه در بسیاری از کشورهای جهان، قدمهایی مستمر برای توسعه انتقال دانش و فناوری از موسسات دانشگاهی برداشته میشود تا ارزش ایجاد شده در بستر دانشگاه بتواند منتج به ارتقا کارایی و اثربخشی هرچه بیشتر واحدهای صنعتی و در نهایت شکوفایی اقتصادی شود. از یکسو دانشگاهها نگاهی جدیتر نسبت به سهم خود در رشد و شکوفایی اقتصاد پیدا کردهاند و از سویی دیگر، صنایع نیز به این نتیجه رسیدهاند که باید ضمن استفاده از تعاملات سازنده آکادمیک، رویکردهایی در مسیر کاهش هزینه فرصت را هم رقم بزنند. باز هم میتوان پرسید چرا؟ و پاسخ داد برای اینکه در دنیای پیچیده امروز، رقابت، زمینه خلق ارزش پایدار را فراهم میآورد و گریزی از آن نیست.
- اکنون میخواهم از این قیاس، نتیجهای هم بگیرم که بدون شک، توسعه هر بستری که بتواند پتانسیل تولیدات ارزنده علمی در دانشگاهها را به پویایی صنعت مبدل سازد، بهطور مستقیم میتواند زمینهساز رشد متوازن و توسعه پایدار داروسازی در کشور شود؛ و این "نخستین رویداد بازار ایده و نوآوری" که با عنوان تیپینو در گروه دارویی تامین و از جناس تیپیکو (بهعنوان پشتیبان اصلی برداشت شده) قدمی در مسیر تعاملات سازنده صنعت و ظرفیتهای نوآورانه دانشگاه است و بازگشاینده مسیری که باید خیلی پیشتر گشایش مییافت.
امیرحسین حاجیمیری/ داروساز
پایان پیام